Η σούμα, αυτό το οινοπνευματώδες ποτό από απόσταξη σύκου που έχει συνδεθεί άρρηκτα  με το νησί της Χίου, ξεκινά να παρασκευάζεται αυτή την

Στο «αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο» και το Λαογραφικό Μουσείο – Λεπτόποδα εποχή μέσα από μια ιδιαίτερη αλλά λιγότερο  γνωστή διαδικασία, που λέγεται καζανίσματα. Είναι ένας μακρύς δρόμος που όμως αποτελεί αφορμή για γιορτή. Η ομάδα παρακολούθησε τα βήματα  παρασκευής στα τεράστια χάλκινα καζάνια. Η φωτιά καίει και σε ένα από τα πολλά καζάνια, φρούτα  και μυρωδικά βράζουν, αναδύοντας μοναδικές μυρωδιές. Οι Χιώτες παραμένουν περήφανοι όχι μόνο για τη μαστίχα τους,  αλλά και για τη σούμα  τους.

Χτισμένα μεταξύ του όρους Αμανή και του όρους Πελιναίου, δεσπόζουν τα ορεινά Λεπτόποδα, Η ομάδα  έσπευσε προς το καφενείο του χωριού, όπου βρήκε την πόρτα σφραγισμένη. Το καφενείο ανοίγει μόνο για όσους γνωρίζουν τη θέση του «μαγικού» κλειδιού (στο αριστερό παράθυρο). Η πόρτα άνοιξε, το καφενείο ζωντάνεψε και οι επισκέπτες ανέλαβαν να ψήσουν μόνοι τους τους καφέδες, χαζεύοντας τα ρετρό αντικείμενα και τα χυμένα σακιά στο εσωτερικό του καφενείου.

Λίγο πιο κάτω, στο Λαογραφικό Μουσείο, αναβιώνει ο τρόπος ζωής  μιας περασμένης εποχής, με εργαλεία για οικειακές και γεωργικές εργασίες που συνοψίζουν το παρελθόν αλλά αποτέλεσαν γέφυρα για το μέλλον.

Στο κάστρο και τον «κρυμμένο» φούρνο της Βολισσού

Αναμφίβολα, το στοιχείο της πέτρας αποτελεί ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα του νησιού. Έτσι και σε αυτή τη στάση,  η ομάδα  ξεκίνησε την περιήγηση στη Βολισσό από το πετρόχτιστο σχολείο  και την κεντρική πλατεία για να καταλήξει στον λόφο του χωριού με το μεσαιωνικό κάστρο  και την εκπληκτική θέα. Η λαχταριστή μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού σύντομα οδήγησε την ομάδα  στον φούρνο «του Κλώσσα» με τους μαυρισμένους τοίχους  και τις φρατζολένιες στίβες.

Αυγώνυμα – Ανάβατος

Στα Αυγώνυμα και τον οικισμό Ανάβατος, η ομάδα  αντίκρισε ένα σκηνικό βγαλμένο από  μεσαιωνικό παραμύθι. Ο πετρόχτιστος οικισμός Ανάβατος φιλοξενεί το Βραχόσπιτο της Τέχνης,  ένα έργο τέχνης  της Μαρίας Σαρρή  που αναπαριστά ένα μικρό οικισμό πάνω στο βραχώδες εξωτερικό περίβλημα του σπιτιού. Εκεί, η ομάδα  συνάντησε και συνομίλησε με τη μοναδική

κάτοικο του οικισμού, την κα. Σμαράγδα που εδώ  και 30 χρόνια ζει μόνη της στον οικισμό, απορώντας και θαυμάζοντας τη μοναχική δύναμη  ηρεμίας της.

Γεύσεις και πάλι… γεύσεις

Κάπου  στον κάμπο της Βολισσού  με τα αρχοντικά των Χιώτων εμπόρων, ο Γιάννης Λινός, σεφ και ιδιοκτήτης της ταβέρνας ο «Χότζας»  γέμισε το τραπέζι με παραδοσιακές γεύσεις: ταμπουραδόσουπα, μια κολοκυθόσουπα δηλαδή  με ντόπιο κολοκύθι με κουρκουμά και κάρυ, μια σαλάτα  με φασόλια και ρόδι, μακαρόνια χερίσια με σάλτσα,  αλλά και τα διάσημα φασόλια του με χειροποίτο πουρέ από  χιώτικα μανταρίνια.

Πιο πέρα, κατσικάκι με χιώτικο ντοματάκι,  χταπόδι κρασάτο  με μαστίχα  και μαρμελάδα σύκα και μουσταλευριά με καρύδι τριμμένο και κανέλα.

«Χορτασμένοι», λοιπόν,  με το σαγηνευτικό τοπίο και τις γεύσεις, όλοι συμπέραναν πως… η μαγεία της Χίου βρίσκεται σε κάθε γωνιά  της. Εκτείνεται από τα καταπράσινα μονοπάτια της στα βραχώδη τοπία της και το απέραντο θαλασσί, από τα καζανίσματα της σούμας, στα αρώματα της χιώτικης μαστίχας και τις μυρωδιαστές της γεύσεις.

Λίγη μαγεία κρύβουν και οι άνθρωποι του νησιού; οι κάτοικοι της Χίου καταφέρνουν να  τη διατηρούν ζωντανή, παρά τις όποιες δυσκολίες. Με την ευγένεια και την αμέριστη φιλοξενία τους,  υποδέχονται κάθε επισκέπτη και υπόσχονται ότι η εμπειρία της επίσκεψης θα είναι απλά…  ανεπανάληπτη!

*Η δράση έλαβε χώρα κατόπιν πρόσκλησης του Δήμου Χίου